Маврид ба ёдоварӣ аст, ки Даҳсолаи байналмилалии амал оид ба илмҳои яхшиносӣ (криосферӣ), солҳои 2025-2034 аз ҷониби СММ бо пешниҳоди якҷояи Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Фаронса қабул гардидааст. Ин иқдом, ки ҳамчун иршод нишонаи башардӯстист, чун ташаббусҳои ҷониби Тоҷикистон, аз қабили Даҳсолаи байналмилалии амал “Об барои рушди устувор, 2018–2028”, форуми байналмилалии об дар Душанбе ва Конфронси СММ оид ба об (Ню-Йорк, 2023), як низому равиши наве дар ташаккули муносибатҳои байналмилалӣ дар масъалаҳои глобалӣ маҳсуб мешавад. Чун таҳқиқи масъалаи обу иқлим ва яхшиносӣ доманаи хешро объективона фарох намудааст, дар иқтисодиёти мамлакат яке масъалаҳои мубрам ба ҳисоб меравад. Аз ин рӯ, сафари Пешвои муаззами миллат имконияти боз ҳам наздик шудан ба ин ҳадафҳоро фароҳам меоварад.

Донишмандон ва мутафаккирони даврони қадим ҳамеша таъкид мекарданд, ҷаҳоне, ки моро иҳота кардааст аз чаҳор унсур иборат аст ва дар раддабандии ин аносир об, ки сарчашмаи онро пиряхҳо ташкил медиҳанд, ҷойгоҳи махсусро ишғол мекунад. Олимони муосир низ ин матлабро эътироф намуда, исбот кардаанд, ки яке аз унсурҳои асосии ҳаёт дар сайёраи Замин – “Об” маҳсуб мешавад. Аз ин рӯ, зарурати механизмҳои боэътимоди муосир барои таъмини об ва мудирияти самараноки масъалаҳои марбут ба об таҳия ва роҳандозӣ карда шавад ва тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ ба ин раванди стратегӣ оқилона назар карда, ояндаи саршор аз обҳои мусаффоро интизор бошанд. Дар акси ҳол, ин проблема ё худ мушкилии замон метавонад бо суръати баланд бавосита, нестшавии инсониятро ба вуҷуд оварад. Дар ҳамин самт, агар ба таҳлилҳои соҳавӣ назар кунем ва маҷмуи обҳои Заминро ба ҳиссаҳо ҷудо кунем, онҳо дар ҷаҳор бахш бо маҳфузият тасниф мешаванд: уқёнусҳо; пиряхҳо; обанборҳо; ва обҳои зеризаминӣ. Чи тавре ки қаблан зикр намудем агарҳо ва шоядҳои сершумули хоҳишҳои башарият бо суръати техникии имрӯза ташаккул ёфтан гирад, замину ҷангалҳо ғасб карда шавад, ба ин чаҳор қисмати манбаъҳои обӣ аҳаммият дода нашавад, нахуст нестшавии инсоният пеш назар меояд. Ин нуктаҳои хатарафзоро Президенти муҳтарам бо ҳикмати башардӯстонаи хеш дарк намуда, талошҳои худро ҳамчун инсони комилу накусиришт барои оламиён дар Конфронси навбатие, ки дар Ҷумҳурии Фаронса гузашт, ба таври муфассал ироа намуданд.

Муҳаққиқон ва пажуҳишгарон сарватҳои гуногунранги табиатро хеле зиёд медонанд ва онҳоро аз ҷиҳати имконияти давомнокии истифода ба сарватҳои табиии барқароршаванда ва барқарорнашаванда ҷудо мекунанд. Пиряхҳо, ки манбаи асосии обҳо ба ҳисоб мераванд яке аз сарватҳои табиӣ ба ҳисоб рафта, барқароршавии онҳо ба таври объективӣ ва субъективӣ сурат мегирад. Донишмандони соҳа баъзан чунин мепиндоранд, ки вобаста ба гуногунии релеф ва шароити иқлимӣ имконияти ҳифозат ва барқароршавии пиряхҳо дар ҳама ҷо як ранг нест. Хусусан дар он давлатҳое, ки саноат ва хоҷагии қишлоқ рушд ёфтааст, норасоии об ҳис карда мешавад. Мутаассифона чунин омил ба босуръат об шудани пиряхҳо мусоидат мекунад. Дар ин ҳолат, моро зарур аст, ки обро самаранок истифода барем ва манбаъҳои обиро аз ҳама гуна ифлосшавиҳои хатарзо муҳофизат намоем. Сарвари давлат ба ин нукта таваҷҷуҳи махсус равона карда, қайд мекунад, ки “имрӯз захираҳои об зери таъсири амиқи таҳдиду хатарҳои гуногун қарор доранд, ки ба тамоми соҳаҳои ҳаёти мардум, бахусус ба амнияти озуқаворӣ, тавлиди “неруи сабз” ва пойдории табиат бетаъсир намемонад”. Аз ин ҷиҳат, поку мусаффо нигоҳдории он вазифаи якояки мо ба ҳисоб меравад. Маврид ба зикр аст, ки иқдомҳои оқилонаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷиҳати роҳандозии ҳамкории бештари ҷомеаи ҷаҳонӣ дар роҳи расидан ба рушди устувор дар соҳаи обу иқлим заминаҳои мусоидро фароҳам меоранд.