ш.Душанбе, куч.Муҳаммадиева, 17/6 
(+992) 37-232-5000
rectorat.dbzkht.tj@mail.ru
Ваҳдати миллӣ — пояи истиқлолият, субот ва рушд аст. Тоҷикистон бо роҳбарии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тавонист намунаи беназири сулҳу ризоиятро дар арсаи ҷаҳонӣ муаррифӣ кунад. Имрӯз ваҳдат аз калима берун рафта, ба як воқеияти зиндагии мардум табдил ёфтааст. Миллати тоҷик дар роҳи ваҳдат бо хирад, сабр, таҳаммул ва муҳаббат пирӯз гашт — ва ин сабақест, ки барои наслҳои оянда чун гавҳараки чашм бояд нигоҳ дошта шавад.
Солҳои аввали Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон, ки бо оғози ҷанги шаҳрвандии мудҳиш (1992–1997) ҳамзамон омад, кишварро ба як гирдобе кашид, ки хатари аз байн рафтани давлатдории миллиро ба миён овард. Дар чунин шароити вазнин, эҳёи сулҳ ва барқарории ваҳдати миллӣ ҳамчун ягона роҳи наҷоти миллат ба майдон омад. Бо раҳнамоии Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон, халқи тоҷик тавонист бо хиради азалӣ, сабру таҳаммул ва иродаи қавӣ, Ваҳдати миллиро ба даст оварад ва пойдевори давлатдории муосирро бунёд гузорад.
Ваҳдати миллӣ танҳо як вожа нест — он арзиши маънавиест, ки дар заминаи таҷрибаи талхи таърих, хунрезиҳо, парокандагӣ ва маҳрумиятҳо шакл гирифт. Ваҳдат маънои ҳамдигарфаҳмӣ, таҳаммулпазирӣ, гуфтугӯ ва ҳамбастагии қишрҳои гуногуни ҷомеа аст. Он таҳкурсии тамоми иқдомҳои сиёсию иқтисодӣ ва иҷтимоии кишвар ба шумор меравад. Ба даст омадани ваҳдати миллӣ дар соли 1997 ҳамчун рушноии умед дар таърихи навини тоҷикон сабт гардид.
Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун шахсияти таърихсоз ва сарвари боирода, тавонист ин ормони миллӣ — ваҳдати тоҷиконро воқеият гардонад. Аз рӯзи аввали роҳбарӣ ӯ бо иродаи қавӣ ва нияти нек, мардумро ба сулҳ ва оштӣ даъват намуд. Суханони машҳури ӯ: «Ман ба Шумо сулҳ меорам!» рамзи рӯшангарии роҳи сулҳ ва оромии миллати тоҷик гардид.
Пас аз имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ, Эмомалӣ Раҳмон ташаббусҳои васеи давлатӣ ва ҷомеапазирро барои эҳёи давлат, иқтисод, фарҳанг, маориф ва ҳувияти миллӣ роҳандозӣ кард. Бо роҳбарии ӯ қадам ба қадам пойдевори давлатдории навин ва модели муттаҳидкунандаи сиёсати миллӣ таҳия ва амалӣ гардид.
- Бе сулҳ рушд имкон надорад. Ин ҳақиқат имрӯз дар таҷрибаи Тоҷикистон бо чашми сар дида мешавад.
- Пас аз соли 1997 созиш ва суботи сиёсӣ таъмин гардид, ширкатҳои хориҷӣ ба иқтисоди кишвар ҷалб шуданд, роҳҳои стратегӣ, нерӯгоҳҳо, муассисаҳои таълимӣ ва тандурустӣ бунёд ёфтанд, платформаи худшиносии миллӣ ва эҳёи фарҳанги тоҷикон густариш ёфт.
Ҳамаи ин пешрафтҳо маҳз бо шарофати ваҳдати миллӣ ва раҳнамоии оқилонаи Пешвои миллат даст додаанд. Имрӯз Тоҷикистон ҳамчун як кишвари амн, сулҳҷӯ, соҳибфарҳанг ва дорои мақоми устувор дар арсаи байналмилалӣ шинохта мешавад.
Эмомалӣ Раҳмон на танҳо ҳамчун Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, балки ҳамчун Пешвои миллати тоҷик, меъмори ваҳдати миллӣ ва кафили суботи давлати тоҷикон дар таърихи навини кишвар бо ҳарфи заррин сабт гардид. Маҳз бо талошҳои ӯ Тоҷикистон аз як кишвари ҷангзада ба як давлати соҳибистиқлол, сулҳпарвар, соҳибфарҳанг ва рӯ ба рушд табдил ёфт.
Имрӯз мо — шаҳрвандони Тоҷикистон вазифадорем, ки дастовардҳои сулҳу ваҳдатро бо тамоми ҳастӣ ҳифз кунем, Ватанро обод созем ва насли наврасро дар рӯҳияи худшиносии миллӣ, дӯстии халқҳо ва эҳтиром ба арзишҳои давлатӣ тарбия намоем. Мактабҳо, донишгоҳҳо, расонаҳо ва аҳли зиё вазифадоранд, ки дар тарғиби арзишҳои ваҳдати миллӣ саҳми худро гузоранд. Зеро насли имрӯз посбони ваҳдати фардо аст.
Тошова Мадина, ассистенти кафедраи назария ва таърихи адабиёти рус